– लेखराज रेग्मी
एउटा जाज्वल्य आन्दोलन
बोकेर गर्भमा बिसंगत चाहनाहरु
निर्विकल्प झै लाग्ने आकांक्षाहरु
उदाइसकेपछि एकपटक
सायद ढल्दैन जस्तै प्रतित
वस्तुसत्यका चापमा पिल्सीएर
थला परेपछि उठ्नै नसक्नेगरी
जीजिविषाका अवशेष बटुलेर
फर्किन चाहन्छ बिसर्जनको डिलबाट
भ्रमितहरु आक्रोशित हुनु जायज छ
गलितहरु छटपटिन स्वाभाविक छ
तर खतरनाक हुँदोरहेछ सपनाको सौदा
जब सौदागर नै तङ्ग्रिन छोडेर
कथाको लोभी बुढो बाघ बन्दोरहेछ ।।
निर्निमेस हेरिरहेको छ जनता
सपनाहरु ऐठन परेका रातहरु
एउटाले भन्दैछ फेरिए अध्यावसायहरु
अर्को भन्दैछ सप्रिदै थियो व्यापार
र भन्दैछ तेस्रो दगावाज छन् मुखियाहरु
बिसर्जनको डिलमा छन् हाम्रा सपनाहरु
आउ साउती गरौ आफन्तहरु
उडिरहेका छन् पञ्जा फिजाएर गिद्धहरु
मस्त गाईरहेछन् रातभर स्यालहरु
फेरि आउँदैछन् कहालि लाग्दा दिनहरु
पिशाचहरु सनक्क सन्किरहेको बेला
आउ गुमस्ता गरौँ हामीहरु ।।
गलित आफन्तमा हिम्मत भर्न
थकित अभियन्तामा जाँगर भर्न
फेरि एकपटक इन्क्लाव खोज्न
भएनन् खबरदारीहरु किन ? बुझ्न
बिरायौ कहाँ किन ? निक्र्योल गर्न
एकपटक फेरि ब्युझाउन सुन्दर सपनाहरु
आउ कोशिस गरौँ लय र ताल समाउँदै
फर्काउन बिसर्जनको डिलबाट
हाम्रा सपनाहरु जीजिबिषाहरु ।।
